Vijf vragen aan … Inge van der Heijden
- Wat betekent Wielervereniging Uden voor je?
- Wanneer kwam bij jou het besef dat je van je hobby je beroep kon maken?
- Wat beschouw je als je mooiste prestatie tot nu toe?
- Met welke ambitie ga je komend veldritseizoen van start?
- Wat vind je belangrijk bij het beoefenen van je sport?
“Bij Wielervereniging Uden is het allemaal begonnen, als meisje van zeven. Ik herinner me die eerste jaren nog als de dag van gisteren. Met mijn ouders moest ik mee naar de trainingen van mijn broers enorm veel plezier terug op die jaren bij de jeugd. Niet alleen naar de trainingen en de wedstrijden, die waren overigens superleuk, maar zeker ook naar de gezelligheid samen met de andere kinderen vooraf en na de wedstrijden. Lekker spelen, lekker ravotten, dat was echt leuk.”
“Die gedachte is vrij laat gekomen. Eigenlijk pas nadat ik mijn studie marketing en communicatie aan het Johan Cruyff College had afgerond en ik in 2019 wereldkampioen bij de beloften werd. Veldrijden is altijd mijn hoofddoel geweest. Ik fiets nu wel vaker op de weg, maar dat zie ik vooralsnog puur in dienst van het veldrijden. Op de weg trainen en wedstrijden fietsen is heel goed voor het vergroten van je duurvermogen. Bovendien houd je zo ook tijdens het zomerseizoen de motivatie overeind. Zonder wedstrijden heb je geen doelen en dan is het toch moeilijk om voldoende gemotiveerd te blijven. Je hebt prikkels nodig.”
“Mijn mooiste ervaring is nog altijd wel de wereldtitel bij de beloften in 2019. In het Deense Bogense liet ik iedereen achter me. Fantastisch. Maar ik ben zeker ook trots op mijn tweede stek in het seizoen 2022-2023 in het Super Prestige-klassement en de vierde plek in het Wereldbekerklassement. Als je kijkt naar hoe sterk het deelnemersveld momenteel bij de elite dames is, echt ongelooflijk, dan kan ik niet anders dan tevreden zijn over het afgelopen veldritseizoen. Met bovendien mijn eerste podiumplek bij een Wereldbeker, in Besançon. Omdat een andere Nederlandse won, Puck Pieterse, werd tijdens de huldiging ook het Wilhelmus gespeeld. Dat geeft altijd toch wel een heel speciaal gevoel.”
“Ik kijk met veel vertrouwen en plezier naar het nieuwe seizoen. De voorbije jaren heb ik een mooie groei doorgemaakt. Hopelijk kan ik nog een stap zetten in mijn ontwikkeling en ga ik structureel meedoen om de podiumplekken tijdens de Wereldbekerwedstrijden. Ik ben benieuwd hoe de deelname van afgelopen voorjaar aan de Giro Donne uitpakt. Ik heb mijn eerste grote ronde prima uitgereden. Een hele mooie ervaring. En iedereen zegt dat je van zo’n wedstrijd sterker wordt, zeker wat betreft inhoud. Ik verwacht dan ook dat ik er profijt van ga hebben komende winter.”
“Plezier! Beleef je geen lol aan het trainen en de wedstrijden, dan werkt het niet. Wat mij overigens bovenal plezier brengt is het samen naar wedstrijden gaan met de hele familie. Mijn vader en moeder (Marcel en Annemieke, red), mijn broers, en inmiddels ook de vriendin van Bjorn, ze zijn er bijna altijd. Mijn vader en broers nemen tijdens de wedstrijden de verzorging voor hun rekening. Ze houden altijd rekening met mijn wedstrijdprogramma, ze willen niks missen. Zelfs niet als ik naar Amerika moet. Dat was aan het begin van afgelopen seizoen sowieso een mooie beleving. Iedere renner wordt daar aangemoedigd. Niet alleen de eersten, ook de laatsten worden toegejuicht. In België bijvoorbeeld is dat heel anders. Als daar de eersten voorbij zijn haast iedereen zich naar een andere plek om opnieuw de koplopers te zien. Zoals eerder gezegd hoop ik komend veldritseizoen structureel tot die besten te behoren, nog meer dan afgelopen jaar al het geval was.”uctureel tot die besten te behoren, nog meer dan afgelopen jaar al het geval was.”
